ที่มา : www.wongnai.com/recipes/ugc/72795fe7cb07453883009ab888d5a976

เสน่ห์แห่งภูมิปัญญาด้านอาหารในอาเซียน : เปิดตู้กับข้าวสิงคโปร์ 

            มนต์เสน่ห์และภูมิปัญญาด้านอาหารของประเทศสิงค์โปร์เป็นที่รู้จักและได้รับการยอมรับจากทั่วโลก นอกจากได้รับการขนานนามว่าเป็น “สวรรค์แห่งอาหาร” แล้ว ในปี พ.ศ.2563 ยูเนสโกได้ประกาศให้วัฒนธรรมหาบเร่แผงลอย” (Hawker Culture) เป็นมรดกทางวัฒนธรรมที่จับต้องไม่ได้ของมนุษยชาติ โดยเบื้องหลังของรางวัลสะท้อนให้เห็นถึงภูมิปัญญาและวัฒนธรรมด้านอาหารของชาวสิงคโปร์ที่ส่งต่อจากรุ่นสู่รุ่นมาหลายศตวรรษ อ่านเรื่องราววัฒนธรรมหาบเร่แผงลอยเพิ่มได้ที่ 1) https://shorturl.at/XRPtD และ 2) https://shorturl.at/lf4up ด้วยเรื่องราวข้างต้น เว็บไซต์ Naamchoop.com จึงเชิญชวนทุกท่านมาร่วมเปิดตู้กับข้าวของชาวสิงคโปร์เพื่อเรียนรู้เรื่องราวภูมิปัญญาและวัฒนธรรมด้านอาหารที่มีความคล้ายคลึงกับเมนูอาหารต่าง ๆ ของชาวไทย ดังนี้ 

     เมนูแรกเริ่มที่ บักกุ๊ดเต๋ Bakkutteh ไม่ว่าซี่โครงหมูหรือไก่ ตุ๋นยาจีนเมื่อไหร่ ก็อร่อยทุกที  

     แม้จะมีหลายตำนานที่มา แต่ไม่ว่าอย่างไรบักกุ๊ดเต๋ก็เป็นอาหารที่ได้รับอิทธิพลมาจากชาวจีน ก่อนจะมีการดัดแปลงและปรับปรุงเรื่อยมาจนกลายเป็นบักกุ๊ดเต๋หรือซี่โครงหมูตุ๋นยาจีนในปัจจุบัน ซึ่งมีหลายรูปแบบขึ้นอยู่กับวิธีการปรุงที่ได้รับอิทธิพลจากวัฒนธรรมย่อยต่าง ๆ ในสิงค์โปร์มีบักกุ๊ดเต๋ 3 แบบ คือ แบบแต้จิ๋ว  จะมีน้ำแกงสีอ่อนแต่ใส่พริกไทยมาก ซึ่งเป็นแบบที่พบมากที่สุด แบบฮกเกี้ยน จะใส่ซีอิ๊วมาก น้ำแกงจึงมีสีเข้ม และแบบกวางตุ้ง จะใส่สมุนไพร เพิ่มรสชาติให้เข้มข้น ซึ่งไม่เพียงความอร่อยบักกุ๊ดเต๋ยังช่วยบำรุงสุขภาพด้วยเพราะประกอบด้วยเครื่องยาจีนกว่า 15 ชนิด สำหรับเมืองไทยอาหารที่มีส่วนผสมของเครื่องยาจีนอีกเมนู ที่คล้ายกันก็คือ ไก่ตุ๋นยาจีน ที่ขาดไม่ได้ก็คือ เครื่องยาจีน ได้แก่ เก๋ากี้ เง็กเต็ก ฮวยซัว ตังเซี้ยม และปักคี้  ช่วยเพิ่มกลิ่นเพิ่มรส และทุกตัวยังมีสรรพคุณทางยา นำมาเคี่ยวไฟอ่อนรวมกับเห็ดหอม กระเทียม พริกไทยดำ จะกินเปล่า ๆ หรือกินพร้อมข้าวสวยร้อน ๆ เป็นอาหารมื้อเช้าต้อนรับวันใหม่ ช่วยทำให้รู้สึกกระปรี้กระเปร่า ก็ดีไม่น้อย  

     เมนูถัดมา ลักซา Laksa แฝดคนละฝา “ลักซา” กับ “ข้าวซอย” 

     แท้จริงแล้ว ลักซาหรือก๋วยเตี๋ยวต้มยำของสิงคโปร์มีทั้งแบบใส่กะทิและไม่ ใส่กะทิ แต่คนส่วนใหญ่นิยมรับประทานแบบใส่กะทิมากกว่าทำให้มีหน้าตาละม้ายคล้ายกับข้าวซอยของไทย แต่ยังคงกลิ่นอายของ ความเป็นเกาะสิงคโปร์ไว้ โดยนิยมใช้อาหารทะเลอย่างกุ้งและหอยแครงเป็นส่วนผสม 

     ถ้าลักซาเป็นคนก็คงเรียกได้ว่าเป็นฝาแฝดกับข้าวซอย ที่เดิมคนไทยภาคเหนือเรียกว่า ก๋วยเตี๋ยวฮ่อ เพราะมีต้นกำเนิดจากชาวจีนมุสลิมที่อพยพมาอยู่ทางภาคเหนือ เป็นอาหารที่มีเส้น คล้ายบะหมี่ในน้ำซุปที่ใส่เครื่องแกงรสจัดจ้าน กินกับเครื่องเคียง ได้แก่ ผักกาดดอง หอมแดง พริกแห้งคั่ว ปรุงรสด้วยน้ำมะนาว น้ำปลา และน้ำตาล มีการเพิ่มเนื้อหมู เนื้อไก่ หรือเต้าหู้ เป็นอีกหนึ่งเมนูอาหารที่เกิดจากการผสมผสานกันระหว่างอาหารจีน อาหารอินเดีย และอาหารเอเชียอาคเนย์ 

     เมนูต่อไปคือ ปูผัดพริก Chilli Crab ได้เวลา ป. ปูตาโตสิงคโปร์ คุยโม้กับ ป.ปลากะพงสามรส 

     หากใครมาเยือนสิงคโปร์แล้วไม่ได้ชิมปูผัดพริกก็คงน่าเสียดาย เพราะเป็นอาหารประจำชาติสิงคโปร์อย่างไม่เป็นทางการไปแล้ว เมนูจานนี้มักปรุงโดยใช้ปูสด เนื้อนุ่ม และซอสเผ็ดหวานแสนอร่อย จะให้ถึงรส ต้องกินด้วยมือ จากนั้นล้างปากดับคาวด้วยขนมปังขาวหรือหมั่นโถวของจีน 

     ไม่ว่าจะเป็นเนื้อปูหรือเนื้อปลาถ้าได้น้ำราดสูตรเด็ดจะต้ม ผัด แกง ทอดก็คงอร่อยเหาะ เช่นเดียวกับ ปลากะพงสามรสของไทยที่นำปลากะพงสดมาควักไส้หมักด้วยรากผักชี กระเทียม พริกไทย ที่โขลกรวมกันจนละเอียด ปรุงรสด้วยน้ำปลา แล้วทอดในน้ำมันร้อนจนเหลืองกรอบ ราดด้วยน้ำซอสรสเปรี้ยว เค็ม หวาน  โรยหน้าด้วยผักชีและพริกชี้ฟ้าแดง สามารถดัดแปลงใช้กับปลาชนิด ๆ อื่นก็ได้ เช่น ปลานิล ปลาทับทิม  ปลาช่อน โดยที่ความอร่อยไม่ลดลงเลย 

     และเมนูสุดท้าย ติ่มซำ Dim Sum จากราชาแห่งอาหารนึ่งถึงขนมถ้วยตะไล 

     แม้ว่าติ่มซำจะมีจุดเริ่มต้นจากชาวจีนกวางตุ้ง แต่ปัจจุบันก็ได้กลายเป็นอาหารท้องถิ่นของชาวสิงคโปร์ไปอย่างเป็นทางการแล้ว เพราะเป็นเมนูที่หาได้ง่าย เป็นที่นิยมและคุ้นเคยจนกลายเป็นส่วนหนึ่ง ในวัฒนธรรมการกินของชาวสิงคโปร์ ยังเป็นเมนูหนึ่งที่นักท่องเที่ยวปรารถนาจะลิ้มลองเมื่อไปเยือนสิงคโปร์ด้วย อีกทั้ง ติ่มชำที่นี่มักจะเสิร์ฟพร้อมกับถั่วลิสงต้มกับน้ำจิ้ม รับประทานคู่กับน้ำชาหอม ๆ แก้เลี่ยน แถมยังชื่นใจอีกด้วย เมนูที่หลากหลายและพิถีพิถันทำให้ติ่มซำกลายเป็นเมนูขึ้นชื่อแห่งเกาะสิงคโปร์ได้ไม่ยาก  

     สำหรับคนไทยถ้าเป็นเรื่องนึ่ง หลายคนคงนึกถึงขนมถ้วยตะไล ขนมไทยโบราณที่ทำจากแป้งข้าวเจ้า แป้งเท้ายายม่อม กะทิ น้ำตาลปี๊บ และน้ำใบเตยผสมรวมกัน หยอดลงบนถ้วยตะไล แล้วนำไปนึ่งไฟแรงสักพักจากนั้นหยอดหน้าขนมด้วยกะทิอีกครั้ง ได้รสหวานตัดกับรสเค็มมันของกะทิและแป้งที่นุ่มนิ่มหอมใบเตย  อร่อยเข้ากันอย่างลงตัว 

อภิรดี มิโดมารุ, และธาริณี เหลืองอารีพร. (2556). เปิดตู้กับข้าวอาหารอาเซียน. บริษัทพาส เอ็ดดูเคชั่น จำกัด.

Ng Wan Lin. (ม.ป.ป). One Minute History: Singapore’s Hawker Culture.             
              culturally experiences. https://www.culturally.co/blog/one-minute-history-singapore-s-hawker-culture   

All Singapore under one roof. (ม.ป.ป.). National Geographic. สืบค้น 25 กันยายน 2568,     
               จาก https://www.nationalgeographic.com/travel/article/partner-content-all-Singapore-under-one-roof 

Ng Wan Lin. (ม.ป.ป). One Minute History: Singapore’s Hawker Culture. culturally experiences.             
                https://www.culturally.co/blog/one-minute-history-singapore-s-hawker-culture